Ghost boy

Martin Pistorius vertelt hoe hij als kind het locked-in-syndroom beleefde. Op zijn twaalfde begon het met een geheimzinnige griep. Binnen anderhalf jaar zat hij in een rolstoel en kon hij niet meer communiceren. Hij zag en hoorde alles, maar niemand merkte het. Je ergste nachtmerrie wordt werkelijkheid.

Artsen dachten dat Martin het cognitieve niveau had van een pasgeborene. Hij belandde in een verzorgingstehuis voor gehandicapten, waar hij steeds verder verwijderd raakte van de wereld. Na elf jaar ontdekte een therapeute dat Martin wel degelijk reageerde op prikkels. Zij schonk hem aandacht, bleef met hem praten, en hij ging communiceren met zijn ogen. Dankzij haar hoop bevrijdde hij zich na twaalf lange jaren uit zijn lichamelijke gevangenis.